Τις προάλλες που βρέθηκα στην Αθήνα, πέρασα από ένα μαγαζί με φοβερά υλικά. Αφού απευθύνθηκα στους δύο κύριους με τα ονόματα τους (ήταν κι οι δυο Αντώνηδες, αδύνατο να τους μπερδέψω) τους ρώτησα κάποια πράγματα και μετά με ρώτησαν κι αυτοί που τους ήξερα. Τους απαντώ πως είμαι η Κλεονίκη από την Λευκάδα που τις Απόκριες είχα αγοράσει τηλεφωνικώς αυτά κι αυτά τα υλικά κι ότι μιλάγαμε πολύ με το Viber. Τότε ο Αντώνης ξύνει λίγο το κεφάλι του και λέει: ρε Αντώνη, η κοπέλα είναι με το σίδερο στο κεφάλι! (Φώτο προφίλ στο Viber) Ξαφνικά, είχα άλλη αντιμετώπιση. Θύμωσαν που δεν ήπιαμε και καφέ μαζί αλλά τους το υποσχέθηκαν για την επόμενη φορά. Σε άλλο μαγαζί την ίδια μέρα, ρωτάω για κάτι υφάσματα και μου λέει η μια υπάλληλος: σας ξέρω σίγουρα, αλλά που σας ξέρω; Της απαντώ ότι είχα αγοράσει κάποια υφάσματα τηλεφωνικώς και είχαμε μιλήσει με το messenger. Τότε λέει στο αφεντικό της: Α, ναι! Κ. τάδε είναι η κοπέλα με την γόβα στο κεφάλι! (Φώτο προφίλ messenger) Την διόρθωσα ότι ήταν ζευγάρι γόβες κι όχι μόνο…! Χάρηκαν πολύ που πέρασα από εκεί κι ότι θέλω μπορούν να με βοηθούν!
Και τέλος πάντων, έτσι, χρόνο με τον χρόνο θα γίνομαι όλο και πιο διάσημη με την αξία μου και με τα πράγματα γύρω μου να μην εξαντλούνται….
Χιχιχι 😉 💓